Microfieber - Vur

Risk aldım hayattan ayaklan artık olmaz hüzünlere beş kala
Sormadığım bir çok şey var kendi doğrularım yanlış olsada
Sabah olmaz tüm geceler yanar ayaz olmaz bakışlarında kar
Belki doğmaz hayatıma benim gebe kaldığın aşkların falan
Kumpaslar kuruldu sevgiye kendine gel bura tekin değil
Vede emin değildim hayatı boyunca insan kaç kere sevinmeli
Başkasıyım artık ben bana benzeyen herşey yok olmak üzere
Aklıma geliyorda bi gülerdim sessizliğimle bi hayli içten
Koma halinde tüm sokakların yaşam belirtsi düşük
Bu yüzden uyuştu hepsi yanlız kaldık koskocaman kalabalık içinde
Kanımız kaynadı deliydik elimiz uzandı her yere çekimedik
Tuzaktı gözleri düşürdü mevsim bahardı üstüm jilet gibiydi
Eskiye yeni bir yıl gibiydi gelişin saçlarında rüzgarlardan
Yıkılmış onlarca ev var soluksuzdu kabuslar
Şiirler birikti zulamda hayatı anlatan tokat gibi
Küfürler ettim dünyaya dünyanın suçu yokken üstelik. Vursana beni bırak ellerin ateşten kalepçe gibi
Beni bağladır yine soykırım düşüm kendine gelmedi sonradan düşüp
Korkmuyorum bu savaş yeri fakat ölmeden önceki son isteğim değil
Ateşteyim bana yasaklı herşey özgürlükten dem vurdum içip
Vursana beni bırak ellerin ateşten kalepçe gibi
Beni bağladır yine soykırım düşüm kendine gelmedi sonradan düşüp
Saklanmış tüm yargılar ona buna meyl edipde umut bekleme
Terkeder oda odanda sadece duman bulutları güneş bekleme
Sözüm ona ben yazarım kahrımı çeken koskocaman bi sayfa var
Bura taştan toprak yok yeşercek umutta cabası be anla
Haşa ben beşerim elbet yanlışlarım olucak utanmam
Haset tohumları bu ruha hasret duygusu belkide bi başka bahara
Eskiye yeni bir yıl gibiydi gidişin saçlarında ateş var
Yananlar olucak yananla yanılmaz aklın almazssa uzaklaş
Suratlar beton gibiydi ve maktule sorulan son isteği nedir
Her daim palavlara fiyaskolardan arta kalan bir hiçlik gibi