Mikyas Mon - 93 Harbi

hayatımın dönüm noktasında kazalar yaptım
canımdan canlar eksilirdi kurtulamazdım
pusmuştu düşmanlarım yoluma ateş attılar
her şaranpolün başında cesetler dağılmıştı
sarılmıştım önceden 93 harbime kurumuştu göllerim
dağılmıştı geçmişim silindi eski düzenim
bilirdim bu mevsimi her bir yaprak toplanırdı yerde birleşirdi
son kezde olsa bari umutsuz olmazdık
darılmazdım belki umutlara kapatmazdım
yumruklarım emre karşı gelir tepki yaratırdı
sonuçlarında can yakan durumlar olurdu gönülde
ayrılıklar hayat hazinemin tek öğretmeniydi
susmak mümkün deyildi hep konuştururdu ki
rap benim tek dilekçem sözlerimde arz eder
felek deftere başta yazdı ümitlerini yokoldu

Nakarat
sessiz yaklaşmaya ara verdim 93 harbinden sonra
ne kadar can yandıysa öcü alınır hepsinin
merkezin diplerinde işgal edilebilecek yer kalmadı
her bir sorunun cevapları toprak altı oldu
kanaat notumu almak için çok uğraşmadım
fazlasını gördüysemde oradan uzaklaştım
kirli paslı başlıklara asla imza atmadım
yanlız gemide bir tek aslan olarak savaştım
geriye baktıkça sanki batıyordu dünyam
ileriye bakacak olsakta bir tek yolcu kalmıştı
derin denizin dalgası okşadı dünlerimi
gökyüzüne ulaştı ay karanlığı aydınlattı
farklı farklı desenler yarattı rapin dalgası
kanlı hançerin ucunda hala bir kanım var
içimde yeşerip büyüyen anlamlara hasret kaldım
kelepçe takki ellerime tutuklu kalsın öfkem
kusurum varsada benim sal gitsin bir ömürden
mutluluğu bağışlamışken bulmak bile imkansız
tek dilek çeşmesinden akabilen sade damlayım
pencereme perde çektiler harbe başlamadan

Nakarat
sessiz yaklaşmaya ara verdim 93 harbinden sonra
ne kadar can yandıysa öcü alınır hepsinin
merkezin diplerinde işgal edilebilecek yer kalmadı
her bir sorunun cevapları toprak altı oldu