Mikyas Mon - Sınırı Yok

Buraların Sınırı Yok

Sınır yok
Kaybetmek yada var olmak kadar
Sınırı yok sebebi yok
Çözüm yolu arama yok

Katili çok taş duvar üstüne yığılır ama kalk
Bol şapka atan çok
Bol sokak onur yok

Çal ,koş bu boş gürültü memleket görmez kara örtüyü
Güneş tepemiz de gezer açamaz ama o bak kara örtüyü
Bölük pörçük sevgi dağınık elle ulaşamaz o gönlün ağı
Derin yaprak soluk ama beyaz örtü toz leke dolu karartı

Tarif etmesi güç bir durum para alır gücü söz susturur
Silah çıktı yok yok oturum Sor adalete kaç kovan dolu
Beyin denen uzuv hep uçurum toz alır ama temiz kalmaz bu
Bu kalabalık ister kudurup eğlencesine bakalım oturup

Kalk kalk düşünceler bak
Dolu itiraflar sorun naçar
Gözlerimizi yakıp kaçan
Geçmişini de unutmayan

Sokaklarda sınır yazar
Ama sınırı tanı mayan
Bir çok hayatı karalayan
Fıtratına uyamayan

Kaybolur artık sevdiklerimiz
Sevmemek gerek dert ettikleri
Geçmişi bir tarafa itip gidelim
Aynaları yine ters düz edelim

Salıncaklar boş sallanır
Çocuk sesleri sessiz bağlanır
Çevrim içi değilsen bu medyadan harlanır

Nakarat
Sus , konuş kulak ardı et duruşmada
Suç , soğuk savaş yok mahcubiyet donuk kana
Yatak döşek yatar sabah ölümü bekler yavaş yavaş
Virane de cesedin bulunur gömülürsün toprağa

Bu Paralara heybeti yazar adam
Onun telefonu dolu serseri havan ama
Yok oluşu gölge izler bayan baya, Sallar tahtı baş yaverin bayım

Derdiniz yok gibi yaşamanın boşluğu
Senide beni de kayıp Eder düşürür
Adamı adamla kıyasladıkça vasfını bulursun vasıfsız satırla

Bak , dünya senin değil
Geçici oyun gizli şifreli hileli
Ses , çıkmaz derin deyiz
Duruşmalar hep ertelendi

Aşk kadehinin nefesini keseli
İsmini verelim her adımına
Terk etmeyelim o ruhu bedenler ayrılmasın
Gurur zafiyetleri vurur dalga dalga

Hiç gülümsemek yoktu akılda
Yol ayrımına girmeden bul
Doğru yolu seç seçim sendin
İdealist tabularımı silen sensin

Bu şehir şimdi bana dar gelir
Nefes alamam ağaca dar asılı gibi
Dengesi bozuk ray demiri
Treni çıkartır uçurum dan

Olanın olanı düşüneni yaşamı felç
Güç tüketenin kederi dert
İçine sinip göz bebeğini seferi pert

Para kazananın yolu kan sebebi sert
Bu metropol beni yutmaz
Bana söz ver olanı biteni yaz beni
Ruh satılı olmasın kimliğini kaybetmek gibi

Yaşamamak gibi var olmamak gibi
Karanlık gibi üşümek gibi

Soğuk hayat diren ama kaybetme
Mahcubiyet sezdirme lekelerini temizle
Ak perdeden yansısın bedenine

Nakarat

Sus , konuş kulak ardı et duruşmada
Suç , soğuk savaş yok mahcubiyet donuk kana
Yatak döşek yatar sabah ölümü bekler yavaş yavaş
Virane de cesedin bulunur gömülürsün toprağa