Muhalif - Alarga

Derdimi anlatmak için bitmeyen bi' şarkı gerek
İnleyen bi'kaç nota, silinmeyen bi' mürekkep
Sinirlenen bi' mürebbiye, gizlenen çocukluğum
Önümde yorgun adımlarla yürünecek bi' yol durur
Tenin kokan bi' rüzgâr usulca siner boynuma
Göz yumup uzansam artık toprak kokan koynuna
Mahzun duran güz dallarının çıplaklığına eşdeğer bi' hâlde gel
Kâlbe değen o ellerinle bâde ver
E mâdem kurdu çilingir bi' sofra gecenin üstüne
Yüzen yakamozlar kadar yüzünde dursun tebessüm
Küçümsemek ne mümkün?? Çünkü hayat öyle bir yarış ki
Güzellikler dörtnala, sıkıntılar rahvan gider
Peymânem dolar taşar, dibinde ararım umûdu
Bu kulbu kırık testinin menfezlerinden akar ya
Bir akşam güneş siyahla kefenlerken gurûbu
Uçup gidersin nasılsa; ilişme fazla, ALARGA!!

Kumsalda yanan ateş gibi
Kıvrılır belin
Savrulur saçların Uyurum dizlerinde
Rüyâlarım bana dar
Her rüyâmda sen var...!!!

Demir aldım yalnızlığına gömülmüş bi' limandan
Batmaya mahkûm gemimde düşlerimdi kumandan
Yarım simit, bi' bardak çayla bölüşelim mi hayâtı??
Hayâli bile damakta eriyen bal tadında, inan bak
Ve inanman gerekli adını gözlerimden okuyo'san
Okyanuslar sularla değil, gözyaşlarımla doluyo'ken
Zaman, beyaza meftun kör bi' ressam; saçım direnemez
Dünyâ kayar ayak altından; Tanrı'm, n'olur frene bas!!
Dört işlemden gayrı matematikle işim yok
İki yüzünde meymenetsiz insanları bi' kefede topluyo'm
Sor bakalım; ne dersler çıkardım sensizliğimden?!
Varlığınla çarpan kâlbim yokluğunda bölünüyor
Bu gecenin konusu "biz", rûhum ateşten bi' buz
Eriyen alevler yontar şu geceyi, yaz akşamına devşirir
Avuçlarında tut ve saçlarınla bağla yolumuzu
Ne Ağustos sıcak, ne Eylül aydınlıktır sen gibi..!