Muhalif - Dünden Yarına

Bardağın hiç dolmayan kısmında saklıyım
Bir ihtilâlin ertesinde kitaplar misâl yasaklıyım
Hısımlarından ihânet, hasımlarından şiddet görmüş mazlumum
Sen benden farklı, bense senle aynıyım
Cevapsız bıraktığın suâllerindi geleceğin
Uykularını gasp eden hayâllerindir geceleyin
Sevmediğini biliyorum; duymak da istemezsin
Zâten ilk kez öğrendiğim bi' dilde susuyorum bak heceleyip
"Ben hep varım" diyenler yokluklarını bıraktılar
Ve sense hâlen saklarsın gözyaşını yastık altına
Kıçına şaplak yediğin andan selâ verilen âna kadar yalnızsın
Gözümün içine bak ve küfret bahtına
Tırnaklarını sapla, kana bulansın avuçların
Çocuk değilsin, bıraksan artık anılarınla avunmayı?!
Aşkı yudumladıkça genzinden aşağı aktı kezzap
Bi' kaç mayhoş tatlı günmüş onca derdin sus payı..!
Dünden yârına mîras ömür
Ödülüm "veryansın" eden bi' gönül
Çözülür dizlerimin bağları
Ağlarım, aynamda bir enkaz görünür...!!!
Bâzen sustun, sindin içine; hiçlik oldu merteben
Sükûnetinse kemiklerini parçalayan testere
Heveslenen de sendin pes edip umutlarını dağlayan da
Hâlen gözünü ıslatıp bakarsın eski resmine
İsli puslu gökyüzü, griye dönmüş bulutlar
Çocukluk, ipini kopartıp fezâya kaçmış uçurtma
Dudaklarındır gardiyan baş kaldıran her cümlene
Gülünçtür küçücük ellerinle yaşamın ipine tutunmak
Bi' pikabın iğnesinde can verir plâklar istisnâsız
Çığlıklarını tutsak eder karanlığının istilâsı Susss!! Benim söz hakkım.. Duy!! Bi' dinle artık
Ayağa kalk, direnmen lâzım bitene dek hayat belâsı
Yokluğun kıyâmetimdir, varlığın bir hastalık
Ne kadar yaşarsan yaşa hep vâr olduğum yaştasın
Hah, yanında kimse yok; bu kez de benim kimsem ol
Nasılsa rûhun uçtuğunda kesileceksin kaskatı..!
Dünden yârına mîras ömür
Ödülüm "veryansın" eden bi' gönül
Çözülür dizlerimin bağları
Ağlarım, aynamda bir enkaz görünür...!!!
Edebiyatla ilgin kendi yazdığın kadar
Yazarsın ayrılıklara, okunmaz kastığın kadar
Hayâtı mantığında damıttın, mürekkep ettin kalemine
Gülümsemense rafta kalmaz yüzünü astığın kadar
Bir iki şişe bitince hemen kalkışırsın devrime
Bi' kaç kadeh cilâdan sonra sen olursun devrilen
Dem bulurken rûhun gem vurulmayan şafak söker
Kıdemli dertler terhis olur elem yürürken beynine
Günâha teşnesin ve vişne kızılı bir ateştesin
Özgürlük yıkık bi' kalenin burçlarında beklesin
İtekleyince ağır ağır döner hayâtın çarkları
Pas tutan kaburganın tam ortasından ses verir
Silkin de bi' bak bakalım, yanındaki kim??
Önüne boş bi' cüzdan koy ve seyret tanımak için
İti at izine karıştıkça silinir tüm resimler
Elinde kalan sâde sayfana sıçramış kan izi..!
Dünden yârına mîras ömür
Ödülüm "veryansın" eden bi' gönül
Çözülür dizlerimin bağları
Ağlarım, aynamda bir enkaz görünür...!!!