Muhalif - Yolsuzum

Yolsuzum.. Taşlar yatak ve ayaz yorganım
Tadımlık bi' sıcaklıktır birinin hatır sorması
Kimisi için kış donan bi' bedenin soğuğa direnişiyken..
..Kimisi için balkondaki çiçeklerinin solması
Yok olmadıkça son nefes hep umut varmış, masal bu
Kolaysa haram sofraların artıklarından helâl bul
Gücün karşısında elpençe bekleyen ne bilsin ki..
.."Ben tokum" deyip açlıktan ölmek asıl tevâzu
Arzuhâlimdir, çocuklar "deli" deyip taş atmasın
Şu hayat burada tükensin ve yâhut baştan başlasın
Adâlet inmez aslâ, sokağın vardır kendi kânunu
Suç bâzen copla bâzen kör bi' falçatayla aklanır
Eminönü'nde kavgam, Galata Köprüsü'nde kanım var
Şükür ki "adam" denen dost yer aldı benim safımda
Adım meçhûl, kimliğim kayıp, varlığım hükümsüz
Ekip gelir, gecem biter demir çubuklar arkasında..!
Baştan savmış beni âlem
Yüz çevirir niye herkes korkup?? Yıktıkları parklar fakirhânem
E yâni yok olsam n'olur...???
Gel de sor, cevaplıyim; şarapla karın doyar mı??
Evin barkın yoksa kimse seni adamdan sayar mı??
Akar mı damla yaş gözünden "yazık" deyip içlenirken??
Gırtlak yırtıp bağırsam da vicdanlarınız duyar mı??
Gelip geçerken bakmaktan da imtinâ edersiniz
Bir öğünü daha idâre edip hayatta kalmak derdimiz
Üç beş kuruş kumanya bir ömür yetmez ki devlet baba!!
Evlât ayrımından başka söyle, bize ne verdiniz??
İzlerim derin yüzümde, her yıl yeni bi' çentik attı
Gökyüzüm boyandı kızıla; gün geceyle sevişir artık
Elini kaldır!! Kenetle parmaklarını!!
Şansın varsa attığından sert bi' yumruk yiyene kadar yaşarsın
Ürperir iliklerim çaldığım ekmekle koşarken
Efendiler hiç korkmaz amma memleketimi soyarken
Fırıncı baba, etimde saplı sıktığın tüm saçmalar
Karnım doydu şöyle böyle; hakkını helâl et..!