Murat Durgun - Annem

Yokluğunun gecesindeyim anne, ölümün ayrılık olduğunu biliyorum. Ama zor dayanacağımı bilemezdim ki anne. Daha dün gibi hatırlarım. Yıllar önce bir Temmuz akşamı. Daha yaşım altı, ölü sana daha çok yaklaştıkça anne ve beni zamansız sensiz bırakmıştı anne. Öyle zor geldi ki yokluğun, gün geldi dayanamadım. Öyle büyüdü ki içimde yokluğun anne, hiç bir şeyle dolduramadım yerini anne. Zor da olsa geçti yıllar ve ben büyüdüm ama yokluğun içimde hâlâ kördüğüm. Hayatımın baharındayım belki ama saçlarıma kar yağıyor anne. Çok sevda gördü belki yüreğim ama hâlâ şefkatini arıyor yüreğim anne. Üzülmek nafile biliyorum, Haktandır eminim silemezsin, beklemek de anlamsız, bilirim ki gelemezsin anne. Şimdi ağlayan bana ağlasın, ben hâlâ bu viranda sense meleklerle berabersin anne. Sense meleklerle berabersin anne.
Annem annem annem annem annem annem annem annem annem annem annem annem annem annem güzel annem