Murat İnce - Karanlıkta Kalmışım Anne

Karanlıkta kalmışım anne
Gün çoktan küsmüş yüzüme
Nicedir özlemişimde
Söyleyememişim anne…

Yani yaşarken ölmüşüm
Kar beyaz olmuşum
Duvar gibi suvalarını dökmüş
Bir gecede bin yıl yaşlanmış
Ölmüşüm anne ölmüş…

Sana kim git dedi?
Bana sordun mu?
Bu ne acelecilik anne?
Kimden kaçtın böyle?
Yoksa ben çile miydim ?
Dert miydim şu kısacık ömrüne?..

Elimde değil anne
Bak kırıyorum bütün oyuncaklarımı
Ağaçtan arabamı, bilyelerimi, sapanımı…
Sonra bana bıraktığın bütün tebessümleri dudaklarımdan siliyorum
İnandığım her şeyi …

Sen ki ömrüme yar,
Arkama dağ,
Sırtıma gardaştın…
Nice hainliktir ki bu?
Yıkılmış, yıkmışlar,
Kim yapmış?
Kim kar yağdırmış dağlarıma? Erken gelen şu ölüme
Kim arka çıkmış?
Kim ömrümü, can özümü,
Anamı, canımı, cananımı,
Asıl gerçeğimi
Bal sözlümü elimden almış?
Kim ay anne? Kim söylesene?

Elimde değil…
Ve şimdi sen gidiyorsun
Dilim lal, özüm kan,
Kaldım anne…

Görmüyor musun ey anne?
Çaresizliğim ciğerime oturmuş,
Sesim kabrinde,
Parmaklarım mezar taşında,
Gövdem toprağında
Ve oğlun sende kalmış
Ölmüşüm ay anne, ölmüş…


Gidiyorum buralardan, türkümü sona bıraktım,
Dönüşsüz yollardayım, gemilerimi yaktım,
Dönüşsüz yollardayım, gemilerimi yaktım…
Ben gidiyorum, sen kal sevdiğim söyle,
Gidipte dönmemek var, anneme söye…
Ana yüreği yanar, benim yüreğim kor olur,
Türkümüz dağları tutar, anneme söyle,
Türkümüz dağları tutar, anneme söyle.