Murat Yılmazyıldırım - Gidiş Gelişler

Kanatlardir beni gül kokulu yare yaklastiran
Günahlar tutkumu kalbimden söküp
Bembeyaz bir tülbentte... aklastiran
Soyunurum ve çirilçiplak kalirim üzüm salkimlari aralandiginda
Yasli bir ari gülümseyip petegini verir bana
Düellolar kazandi kollarim
Ask ilaçlari tadip durdu
Tanridan gelen sunagim
Yesiller giymis bir çift göze düstüm
Kör olmus ateslerle oynastim.
Büyülü sarkilar dolandi dilimdeki zincire
Bütün alemlere iyilestiren dualar yolladim...
Kul bildim kendimi
Yollara ugurlandim
Kül ettim aciyan etimi
Daglara tirmandim
Yarenliktir
Beni gönül ölüslerine tasiyan
Kararan elbiselerimi ellerimle yikayip
Gözyasi agacinin kollarinda aydinlatan
Sarhos yapar mayhos benligimi
Agaçlardaki yasak meyveler.
Kör kalir gözlerimdeki renkler
Bir tek aglayan ve aglatan güzelin rengidir isiyan

Tapindim ölenler askina kalbimdeki Tanri'ya
Bagdas kurup baris çubuklari içtim
Dize gelsin diye dünya
Karsilik beklemeden iyilik yapanlari kucaklayip Demlenmis bir mutlulukta beklettim
Kasirgalara biraktim çirkin ruhlari
Yalnizca çiçek memeli kadinin askindan geçtim

Kul bildim kendimi
Yollardan agirlandim
Kül ettim aciyan etimi
Daglardan isinlandim
Kaybetme beni hayat
Karninin en yumusak yerinde tasi burusmus kalbimi
Çünkü çiçekler kadar çok sevdim ben,
Benimle paylastiklarini ve uzaktaki sevgiliyi
Koktun... Koktun... Hep koktun
Güzel tatlar biraktin soludugum havaya
Yari aralik duruslarla bakardi dünya
Düslere rengarenk bir yasam sunan boyacilarina
Dinledim... Dinledim... Hep dinledim
Gün dogumuna kadar uzayan gizemli sarkilar duyurdun kulaklarima
Sonra gözlerinden düsmüs bir gece gibi ortaliklarda
dolasip dagilmis saçlarimi taradin
Efektler verdin içi disina tasmis
Çatlamis dudaklarima bir ask yapragi kondurdun
Çikarttin tamamlanmis sihri disariya
Büyü... Büyü... Büyü...
Büyü... Büyü... Büyü...
Daha çok büyü ve kusat her yanimi
Karanliklar aynami kir ve son sarkimin çöller bölümüne götür beni
Ask... Ask... Yalnizca bir demet ask adina...