Mustafa Caymaz - Hz.eyyub Ve Ben

Hz. Eyyub'un vücuduna hastalık musallat olmuştu. Yatmış mübarek boylu boyunca yatağa. Kurtlar yuva yapmış gül tenine. Ne sabırmış ya Rab imrendim haline. Kurtlar düşünce diline o zaman yalvarmış hasta haline. Dilimi azad et kurtlardan, zikirler de sözcükler de anlamını yitirmekte. İsyan değil zikirde hali. Hastalık umrunda değil Rabbiydi derdi. Kalbiyle sitem dahi etmedi haline. Sabretti Hz Eyyub sabretti. Büyüdü Hz. Eyyub sabrettikçe. Yüceldi ilâhi dergâhta makamı. Değil kurtlar dünya da çökseydi üstüne şerbet gibi içer güler geçerdi. Hazreti Eyyub halim senden daha vahim, nefsim kemiriyor kurtlar misali beni. Kuşatıldım fitne ve günahlarla ebediyetim gidiyor kurtar kurtar beni. Seni yiyen kurtlar canım feda. En fazla dünya hayatını bitirebilirdi. Kalbimi kemiren nefsim var ya ahirette istikbalimi karartmakta. Hz. Eyyub'um ebedi âleme göçün. Acıların elemi gitti lezzeti kaldı. Ekmiş olduğun sabır tohumları cennette meyvelerini verdi. Benim halim perişandır ne ektim ki meyve beklerim. Savruldum deli rüzgâr gibi. Kıblemi arar dururum. Yol gösterenim çok oldu bunca zaman. Tatbikat kolay mı ahirzaman. Nerede polis ve gardiyanlar içimdeki nefsi tutuklasalar. Bütün benliğimi attım da geldim. Başka kapımı var da gideyim. Kovsan da atsan da yaksan da beni ben ruhumla ben ruhumla Hz. Eyyub gibi ya Rab seninim.