Mustafa Caymaz - İbret Halim

Garip bir his var içimde ahiretin pek çetin geçecek. Neyin beklediğini tam bilmiyorum ama günahlarım beni biçip geçecek. Ne garip bir dünya k, anlayamadığım. Kimse farkında değil sanki hakikatların. Geldi geçti ömrüm ben de bilemedim. Neden, niçin nereye gidiyoruz göremedim. Bitince ömür sermayem sandım yolun sonu. Kabre konulunca insan açılırmış asıl kapı. Ne adım kaldı geride ne de yurdum. Deli divane oldum, kabirde savruldum, feryadım boş duyan olamaz sesimi. Heba etmişim o kıymet biçilmez ömrümü. Geri dönüşüm yok nafiledir ağlamalarım. Tek başıma kaldım, çözüldü diz bağlarım. Beklerken müthiş bir korku sarar bilemezsin dehşete düşmüş insanlar mümkün mü ürkmeyesin. Hz. İsrafil sura üfler kabirden fırlarsın. Pusulan yoksa elinde kafanı taşlara çalarsın. Gel dinle bu garibin son sözünü. Aldanma dünyaya ölüm kaçınılmaz son. Allah bir mal onun mülk onun. Yoksa haşirde benim gibi savrulursun
Gaflet uykusundan uyan kardeşim dünya sınav yeri nefse aldanma
Dünya ölüm dünya zulüm anlasana dünya kahır dünya figan duysana geçer zaman biter ömür baksana
Dört ilâhi kitabında Hakkı anlatmış, yüz yirmi dört bin Peygamberiyle yol göstermiş, yüz yirmi dört milyon evliyanın dilinde tüyler bitmiş. Aklınızı başınıza alınız dünya misafirhanedir demiş. Bütün kâinat anlatır lisanıyla yaratanı. İnsan iyilikle kötülüğün kıskacında yoğrulur, yeri ya cennet bahçelerinden bir bahçe, ya da cehennem çukurlarından bir çukur olur. Gel ömrün tükenmeden aklını başına al. Sevdiklerinin dostluğu ancak kabre kadar. Toprağı kazar seni içine bırakırlar. Ağlamalar nafile hepsi bu kadar. İlâhi bilemedim ömrümün kıymetini, yaşayanlar bilsin. Hakkı nasip eyle güneş gibi görsün. Münker Nekir melekleri yalnız beni üzsün. Peygamberimin ümmeti ne acı ne keder görsün. Ey gaflet uykusunda uyuyan kardeşim. Dünya imtihan yeri, sınavı pek zor. Eğer geçersen nefis ve şeytanın tuzakları ebedi âlemde nur seni bekliyor.
Dünya ölüm dünya zulüm anlasana dünya kahır dünya figan duysana geçer zaman biter ömür baksana.