Mustafa Uysal - Şafak Garipliği

Gecelerin ardından bir şafak garipliği,
Sisli ufuk ve biz,
****
Durmuş gözlerken huzûru, neş'eyi, sevgiyi,
Hâlimizce sessiz.
****
Bora gibi zorlu esmeye başladı kader,
Yürekler temelsiz…
****
Deldiler zamanı, şu delik bir lehim ister,
Sapasağlam eksiksiz..
****
Kuluçkadaymış bütünüyle kin, nefret meğer,
Sîneler pek hissiz…
****
Yüreğimde sancı, şakaklarımda kanlı ter,
Hislerim direksiz.
****
Bir baştan bir başa ufku şafaklar tutmuşken,
Dupduru lekesiz;
**** Zulmet yırtılmış, aydınlık geceyi boğmuşken..
Ve yollar hendeksiz…
****
Yürüyorduk, hülyâlı baharlara ard arda,
Mânisiz, engelsiz..
****
Her yanda kızaran erguvanlar arasında,
Pür-şevk, gösterişsiz..
****
Gök bir yanda, yıldızlar bir yanda, biz bir yanda,
Nûrefşân tertemiz;
****
Zaman 'vefâ, vefâ” diye inledi bir anda,
Acıklı, mecalsiz…
****
Yeniden gün denizde söner gibi olmuştu,
Ölgün ve bedelsiz..
****
Yeniden bu hasta gönlüm hasretle dolmuştu,
Hicranlı-talisiz.