Necip Mahfuz - Sabah

hep aynı gündüzlerden oluşmuştu dünyan
gerçekler göz önünde saklanır anadan üryan
bu insan hep yanıldı basit bir kul ya
önce feyruz vardı şimdi vashti bunyan
buhtunnasır nasıl hala asma bahçesinde mi
kerbeladan gelen mektup geçirmedi gerilmemi
süleyman muhabette yusuf derinde mi
her şey pislenir yine de yerindedir
redaksiyonlu kader pozitif yok etki
gözüm gibi sakındım da geldi birisi kör etti
şu eşsiz cihanın dağlarında kum gibiydim
sağ omzum kırıldı solum kemik sesleri
ezberim bozuldu tümden basiretimi bağladı
ben ağladım o gülmüştü ben güldüm o ağladı
şans tanı belki yakalarım esas tadı
istedikçe gül kurut asıl mesele esans tadı
Nakarat X2
huzur bulur mu insan yalanların içinde
aynı sıkıntı dolanır bilirim sabahları içinde deli duman bu ömrümün en temiz çağları
geceler işsizlikle örtülü sabah güneş altları
bir bak bakayım ne kaldı geride elbet bir gün yalanlanır
gerçek oldu sandığın ne varsa palavradır
sorumsuzluk yan cebimde tıpkı kasketim gibi
güneş batar hilal canlanıp kasvet indirir
göklerin on kat üstünde ihanet ettiniz
cennet hep yukardaydı kasten indiniz
şimdi elbet sabahlara düşman olursun
şimdi elbet sabah karşısında dimdik durursun
şimdi elbet devrilsen de gardı korursun
ne anlamı var ne duygusu kalamazsın onurlu
zaman biriktirdiklerinden hep çalar bu fıtratı
yeşil çayırlara doğru süremedin şu kır atı
şimdi ağla şimdi yakın şimdi yüzleş ayağa kalk
odandaki dört duvara bencilliğini fırlat
Nakarat X2
huzur bulur mu insan yalanların içinde
aynı sıkıntı dolanır bilirim sabahları içinde