Nefret - Doğanın Kanunu

Yeryüzündeki iktidarın gerçek sahibi doğa, doğa mı senin bir parçan yoksa sen mi doğa
Paradoksları aşıp düşününce her şey mantığa uygun kısır döngüleri kabul ediyorum
Çünkü bu senin kanunun miras gibi alıp verip insanoğlu olarak nesilden nesile
Savaş soykırım kirlilik çoğalmakta artık yeter araştırmak yerine zulüm niye
Bir kum tanesinden uzayın sonsuz boşluğuna hükmederse eğer dünya kanunlarıyla sana
Doğanın dengesini bozmak için elini oynatacak gücün kalmaz
Ciğerim yanıyor bir ormanın yandığını görünce dumanlar alıyor yağmur bulutlarının yerini
Berrak akan suya karışan pisliği görünce akar gider ummana karışır hayallerim

Dünya kara ve zalim bir gezegen kazanıyor burada başkasını yok eden
Yok etmek sanki birinci kural bunları yapamayan oluyor masal
Hikâye mi anı mı tarih mi belli değil doğa artık sen insanın önünde eğil
Savaşacak gücün kalmadı bundan ol emin pes et de kurtul artık batsın bu gemin
Bu gemi ister senin ister benim olurum ama bir gün ben de hâkimin
Fazla yolum kalmadı bu işin sonuna doldurdum her yerini atom bombasıyla
Güzeliklerini bozdum yaptım taştan ormanlarını kesip açıyorum kendime alan
Artık var benim de çok ve çok param yaşıyorum bu dünyayı kendi kanunlarımla

Yaşamı paylaştığın sonsuz karanlık
Seni yakan güneşin o eşsiz sıcaklığı
Göz kamaştıran güzellikler ta kendisidir doğanın
Alabildiğince yeşil ve maviyi görmek istiyorum kuşların maviliklerde süzülmelerini
Engin denizlerin her yerinde balıkların oynaştığını yüzdüklerini görmek istiyorum
Ey insanoğlu çiğnedikçe bu kanunu kendi ellerinle getiriyorsun sen sonunu
Bu ne kadar devam edecek acaba bilemem ama doğanın cezalarıyla kimse baş edemez
Bir depremde en yüksek binalarını sel olur alır götürür senin canını ve malını
Ya soğuktan donar ya sıcaktan ölür gidersin doğanın cezasını yine sen çekeceksin
Siyah ya da beyaz herkes eşit her şey saçma olurdu doğada olmasa çeşit
Temiz doğa miras bizden sonrakilere görevin ölene kadar yaşatmak en büyük ödevin

Evet, evet söylediğin çok, çok doğru nerede kaldı bu beklenen soru
İnsanlar neyi bekliyor acaba bu kadar duyarsız mıyız dünyanın yok oluşuna
Benim için sorun yok bile denebilir ömrümden kaldı kesin yetmiş senedir
Dünya ise asırlardır dolaşır evrende bunu değiştirmeye hak yok kimsede
Hakkın yok soru yok kozun hiç yok bu anlattıklarımı sen beynine sok
Bak o kadar yakıcı ve sıcak ki sözlerim kutuptaki buz dağlarını bile erittim
Bu sıcak sözlerimin karşısındaki masum adam gözlerini bu bütün olanlara yuman
Soğuk bir duş al da derim sen uyan uyanamazsan olursun sen de karşımda duman

Yaşamı paylaştığın sonsuz karanlık
Seni yakan güneşin o eşsiz sıcaklığı
Göz kamaştıran güzellikler ta kendisidir doğanın