Negro Kunâla - Pervaneyim

kelimeye nazım geçer kışım bitmez yazım geçer
bir çorak arazi gönlüm nelerden gelir geçer
geçemez senden istemem bilme ne çok aldın benden
götürdün ta derinden bir yerden

bana uzunca bir hamak gerin yatmak istiyorum üstüne derin düşüncelerin
içinden çıkamadığım bazı hinlerin üstünü örtün sevenlerim
beni benden etmeyin ben bir garibim aşkadır ebedi emanetim

bu dünya hain kargaydı ufacık kedinin gözlerine kastıydı
kime bir iyilik etsem bir maraz aradı durdu
ufacık çocuk bile zamana uydu kudurdu
içimdeki iblis vücut zırhıma geldi kuruldu

soyun beni bu dünyadan çırıl çıplak kalmalıyım
yanıma 3 şey almalıyım beni bana hatırlatan
ruhumdaki depremlerden arta kalan
girdiğim savaşlardan galib olanlarda elimde kalanlardan

[Nakarat]
yağma verdim aklı cana divaneyim divaneyim
yaktım cemali hakta ten pervaneyim pervaneyim
biR yol çiz bana en tezinden yalvarırım bilmez oldum ya ben beni avareyim

VERSE 2

negronun neşesi yok sevincini kaybetti
çantası delik çıktı topladığı tüm ümitleri yollara ekti
evet sekti bulandı gün be gün hayat yollarında
şimdi temiz sular arıyor hasretin kollarında

bana uzunca bir ağ gerin bir gökdelenden atlamak üzereyim
kursağıma dizin dökülürse cevherlerim
tüm başarılar sizin ben yalnız bir kunala kendi dalında
sen var git sürünle uç ukala karga

benim içimde bir yangın var su istemez söndürmeye
gözümde ne tufanlar ya bent gerekmez dindirmeye
saf aşıkla yapılır mı hiç misilleme,gel etme
ben eksik kalayım da sen bana gene yetme

pençeler uzanır dost eli ararken etraftan
yaz vakti sarı yapraklar medet eder topraktan
düzen mi kaldı akıl başa düşman iken
gönül ayrı telden ben ayrı telden,biçimsiz uzaklaş benden