Gökyüzü dökülür sanki bahçeye
Saklanmam, seyrederim uzaktan
Yağmur damlaları değerken ayağıma
Bundan büyük huzur yok
Erken kalktım, neden bilmem
Kahve yaptım kendime
Ve fark ettim verandada otururken
Bugün hiç işim yok
Yağmurun hatırlattığı her gün
Canlanıyor bahçede
Yağmurda yürüdüğüm her yol
Uzuyor Önümde
Ve ben günleri izlerken
Yağmur damlaları ayağıma değerken
Kahvem bitmek üzereyken
Bundan büyük huzur yok