No.1 - Kendimle Kavgalarım

Verse 1

Dokunma yanarsın bu bir savaş amansız
Ben ve No.1 bu akşam çekti gitti zamansız
3. kişi yazar kalem elde kararsızız
yanımda karanlık içinde kararmışız
ölmeseydi hislerim gülebilirdi yüzüm benim
mimiklerim komada bunalım çizimlerim
buna da şükür dedim iyilik çok çekingen
ihanet göz kırptı bana gözlerinin içinden
devamlı yalanlar sonunda hep ziyan var
renk körü bu ruhum duygularım simsiyahlar
yazdıklarım çöpe gitti çünkü artık bıktım
mürekkebin yoktu zaten kalemini ben kırdım
size peace diyorum artık kendimle kavgalarım
cehennemin dibine gitsin sikik bu şarkılarım
boşuna çabalarım yinede kovalarım
aşkımı ver kopsun kıyamet sende kalsın canım

nakarat x 2
Sonunamı geldin yenimi başladın
Elini başına koy başını ey yarın
Güneşi görmeden uyanırsın artık
…
kendime söylediklerim sadece palavra
sana söylediklerim içimden gelenler ama
seninde değil çünkü kendimle kavgam
sende benim gibi yap boşluğa yaslan!
Verse 2

Aklımı çelince can yazmaya başladım
elimle ittim yolları nereye vardı bakmadım
çünkü müzikteydi aklım mantık arama
arızalı ruha hitaben bu şarkı maruzatım
uykularım şizofrenik komik bir korku filmi
içinde sevdiklerim nefretimden pay edindi
can kaybedildi gereksizdi öğütler
ben ne kadar susarsam çığlıkları körükler
sorumluluklarım olmasaydı yoktu sorunlarım
az düşünmek tarzım oldu yer yer bunalım
sessiz batan bi gemi kimsenin silkemediği
içindekilerden başka kimsenin istemediği
birinci derece paranoyaklık içimde var kanka
bu yüzden iyi niyetli olma batabilir bana
yüzde yüzde doğru bilirim içini dışını
4 mevsimin 3 ü yalan severim kışını.

Nakarat x2

Sonunamı geldin yenimi başladın
Elini başına koy başını ey yarın
Güneşi görmeden uyanırsın artık
…
kendime söylediklerim sadece palavra
sana söylediklerim içimden gelenler ama
seninde değil çünkü kendimle kavgam
sende benim gibi yap boşluğa yaslan!