No.1 - Kendine Gel (Ft. Sahir)

No. 1
Kendin için bişeyler yap, mesela
Bugün değilde yarın, ertelemek lazım
Her zamanki gibi, anladın mı beni
Çuvalladın mı yoksa şimdi, tehlikeli
Ne yaptıkta yorulduk bu kodumun yerinde
Bu kadar yorulmanın karşılığı nerde
Ye bi zombiyim nefes almaya çalışan
Çalışmaya çalışmaya çalışan
Kişilik bozukluğu, sikik çocukluğum
Bad trip çoğunluğu, bu şarkılar orospu
Oldu kulaklarda, dolaş sokaklarda
Kulaklığını takıp, dinlersin duraklarda
Usulca çekip gitti, bazen de çığlık atıp
Resimlerin bazılarını yırtamadım
Acımasızca geçen zaman yatağındaki düşman gibi
Sevdiğini özledikçe düşmanına sarılırsın
Her türlü sapkınlığa gözünü kapa
Bazen ölmeyi düşünmek beni rahatlatıyor
İnsanlar etrafımda duvarlaşıyor
Söylesene bu serseri ne anlatıyor
Nakarat
Kendine gel, kendine dön
Yürüyorum sokaklarda sarhoş
İçimde bi bulut ve yağmur uzak Bana sigara uzat, bu nasıl tuzak
Sahir
Belkide tam zamanı, belkide şuan
Bitek ben miyimdir ki gelgit yaşayan
Parçalandı dudaklar, direndim acıya
Çünkü sırtımda tonla yükü bendim taşıyan
Herşeye rağmen dik dur, insan direnmeli
Bazen korkuyosun, patlarsa frenlerin
Rahatlarsa gidenleri, rahat bırak biraz
Çünkü unuttun seninleyken herşeye gülenleri
Küçük şeylerle mutlu, bu fazla umutlu
Bazı anlar tuttuğun dalları kuruttun
Yağmur uzak fakat, gökyüzü bulutlu
Sigara uzat bana yanlızlığı unuttur
Ne kadar sürer böyle, ben bilemem
Cehenneme kadar gittim, ve geldim hemen
Vazgeçmişken herşeyden tam o anda bi ses dedi;
Çok fazla uzaklaştın artık kendine gel
Artık kendine gel
Nakarat
Kendine gel, kendine dön
Yürüyorum sokaklarda sarhoşt
İçimde bi bulut ve yağmur uzak
Bana sigara uzat, bu nasıl tuzak