Nurettin Rençber - Seni Anarken

Gittiğinde ardın sıra bakakaldım
O günden beri çok zaman geçti
Sensizliğin hasretiyle inleyen ruhum
Anar kendi kendine seni zamansız

Ahh, dokunamam senden kalan resmine bile
Yanacak diye, yanacak diye
Korkar ellerim


Büyülü bir dokunuştu hazan gözlerin Ruhumu saran hale gözlerin
Nasıl oldu nasıl gittin bırakıp beni
Ah yapayanlız sensiz sedasız

Ahh çılgın poyrazlar yoruldu şıvgınlar sustu
Ağladı bulutlar, tutuştu yağmurlar
Bir şehir sustu
Bir yürek sustu
Bir adam sustu

Ah bir adam sustu