Sevgilim sen benden bıktın mı
Çoktan o kanaldan çıktın mı
Boşuna mı çırpınıyorum hem de küçük düşerek
Söyle çekinme seni çok sıktım mı
Aşkıyla boğabilir insan doğrudur
Kendi yakar kendi söndürür
Ne zamanki kesersin bütün irtibatı
Zulüm de sırayla kolay intibakı
Zoruma gidiyor ne yalan söyleyeyim
Çok acı
Fena halde koyuyor istenmemek insana
Açtım kapılarımı sonuna kadar isteyerek
Üstelik itirafım gurur veriyor bana
Sevindirir mi seni perişanlığım
Kendini iyi hisseder misin
Artık cezasını da verirsin muhakkak
Kar küresi gibi saydamlığımın
‘Yeter ki onursuz olmasın aşk' diye saydırıyordum
Dillerim kopaydı benim kutsalım sensin
Büyük konuştum yerlerde sürünüyorum
Evvelimden gitsen de ahirim sensin