Bir gün duyuyorsun kapılar açılmış,
Dostluklar pekişmiş ama uzaklar duvar koyuyor önüme
Bir gün duyuyorsun bir yakınını kaybetmişsin
Dünyan kararmış ama uzaklar kelepçe vuruyor ellerime
Bir gece duyuyorsun sevdiğini eller almış
Dünyayı yıkmak istesem de İstanbul çıkar çaresizliğe
Uzaklar ayırır, uzaklar koparır, uzaklar ağlatır
Unutulursun
Bir gün yürüyorsun kulaklarım çınlamış
Dostlarım seni anmış ama uzaklar duvar koyuyor önüme
Bir gün bakıyorsun uzaktan bir haber aldın
Orada olmalıydın ama uzaklar kelepçe vuruyor ellerime
Bir gece duyuyorsun sevdiğini bir hıç almış
Dünyayı yıkmak istesem de İstanbul çıkar çaresizliğe