Osoul - Diken

Herkes gibi olmak istemedim, gizledim asıl beni
Yaşamadım anlatır mısınız? Nasıl bi' şey sevgi?
Güzün hüznüyle açan bi çiçektim, ezdiler beni
Garipsin be dünya, özgürlüğe takıyon zinciri
Beni dışlarlar, yer alamam hiç bi' ortamda
Dilimden düşmez küfür, üstümse duman kokar (Am*nakoyim!)
Hayal kurmak yürek yorar, fakire dost paranoya
Bir de bu gözlerden bakın bakalım İstanbul'a!
Vahşetin ta kendisi tam içimde saklanıyo,
Hep sürüyorum ama mutluluğa hiç çıkmıyo yol
Sabahı bekliyom, velakin gecem engel oluyo
Soru soruyom, dilsiz duvarlardan sonra cevap alıyom Korkum, saplanmak bi' batağa daha çıkamamak
Benden bi' şey beklemez kimse benden adam olmaz!
Hayat vurdukça sapıttım, kaldım yalnız bi odada
Onlar gülerken ağladım, farkım buydu ya!
Oso'dan uzaktayım, Osman olmaksa garip bi his
Küçüktüm akranlarım oyuncak isterdi ben gülmeyi
Tramvalar tetikliyo deli oldum 15'te,
Hal hatırda soran kalmadı, kendime dostum. Niye-
Yaşamadım bi çocukluk, erken adam oldum ben
Başarmaya yeminliyim, herkes yaşantıma gülerken
Hikaye anlatmam, sözlerim ilerde tek güvencem
KUMPASI HAYATIN, KİMİSİNE GÜL, KİMİSİNE DİKEN!