Osoul - Yangın Sayılır

Yırtık eşofman, delik kaban, Oso tamam
Kış gününde okul yolu üşümüyomlar falan
1 lira harçlıkla gün boyu açlık yaşa
Geri getir eve, çünkü azdır evde para

Yazdım ne olduysa, böyle unutabildim
Ölümüne tav oldum k*vaşeye hayatımı s*kti
İntihar kurdum kafamda, g*tüm yemedi
İkinci akşam bileklerimi kesmeyi denedim

Olmadı kalemle ne kadar derin kesebilirdim?
Şükredin, hala varsa ufak bi' parça kalbiniz
Halen düşünebiliyorsanız, halen hatırlıyorsanız
Şans dönerse, belki hayata yeniden başlarız

Ancak öyle kurtarabilirim çünkü,
Başım dumanlı, para verseler giymem kürkü
Küçük Oso kavgaların içinde büyüdü
Her Kayışdağı delikanlısı sıkar o kurşunu bir gün

2. Verse;
Çeşmenin yokuşlarında sallanıyom gene
Terso düştü mutluluk, bulmak gerek kene
Hakkımızı alabilcez mi acaba? her şey bitince
Herkes herkese bağlı ama incecik bir iple

Varoşların yolları, ölüm bataklığı
Bizi eritir bu alem, sokaklarım kanlı
Caddeler acımasız ve gazeteler yanlı
Sokağın sesi oldun Oso, gözlerin niye yaşlı?

Vur mala, uçar kafan, düşer başın banktan
Öne eğilirsin ciğerlerini kusarsın sonra
Özenilcek bi' şey olmadığı öğrencen zamanla
Koyayım aklına, öldün işte yaşadıkça

Üstüne aşka düştün, hepten hayata küstün
Huzur istiyosan olmalısın alt kesimden üstün
Zenginler cebinde tomar parayla oynarken
Bayat simit arayışlarındayım bedavadır çünkü