Otantik - Gökkuşağı

VERSE 1

Tuttuğum,bu kalem bile,yokluğunla titriyor.
İsmini yazmaya uğraşıyor ama silgi izin vermiyor.
Silerken birden resmin,gözümün önüne geliyor.
Kalem ismini yazmak için kağıtta direniyor.
Yaz ismini,unutma onu,derler kelekler.
Bi günlük yaşamında,bana eşlik eder kelebekler.
Yinede belki gelirsin diye gözler yolunu bekler.
Hasretin bu kalbe hergün yeni bi dert ekler.
Senin olmadığın bi yolda,yürümek bile çok zor.
Ağlarım ama seni getirmez yürüdüğüm bu yol.
Geçerken yolundan sanki içime düşer kor.
Sensiz geçen günlerin özlemini kalbime sor.
Durmaz bu gözyaşlarım,yağmur olup yağar.
Yağmurdan sonra güneş doğarsa GÖKKUŞAĞI çıkar.
Belki birgün buraya gelip,güneş olarak doğar.
Ya da doğmayıp gider kutupta başkasıyla çıkar.

Sokaklarında beni düşünüp,boşuna ağlama.
Kalbimi çalıp,gittin sen çok uzaklara.
Bu sözleri söylemek benim için zor ama.
Başkasıyla çıkarsan benim gitmez ki zoruma.
VERSE 2

''Yağmur yağıyor'' demişler,''Benim şemsiyem'' var demiş.
''Yağmur şiddetli'' demişler,''Yağsın,durmasın'' demiş.
''Islanırsın'' demişler,''Islanmaya hazırım'' demiş.
Islanmaya hazırsan bende ıslatmaya hazırım.
Sen geceleri yastığa kafanı rahatça koyarken,
Ben hiç koymuyordum,hep ayakta uyuyordum.
Penceremden sana ben,koyun gibi bakarken.
Sen hiç beni umursamayıp,oyunlar oynuyordun.
Beynimin nöronlarında,hiç çıkmayan bi düşünce.
Bi kız yeniden nasıl kalkar ? Gözümden düşünce.
Benim gözler açıldı,bu kalbi onla bölüşünce.
Gözyaşım yağmur oldu,o bu sokaktan gidince.
Artık senin elinde,belirmek hava durumunu
Güneş oluğ doğ buraya,sevindir şu mağdurunu,
Hadi artık durdur,şu gözlerimdeki yağmurunu.
Ya da boşver,en iyisi sev,başkasının ruhunu


Sokaklarında beni düşünüp,boşuna ağlama.
Kalbimi çalıp,gittin sen çok uzaklara.
Bu sözleri söylemek benim için zor ama.
Başkasıyla çıkarsan benim gitmez ki zoruma.