Ozan Ünsal - Çocukça Sevmek

Çocukça sevme Canan'ı kocakafalı,
O koşmaz seninle yeşil kırlarda.

Çok eski kırlarda uçuştu papatya falı,
Ve çok eski defterler arasında yandı papatya.

Minnet mi kalmış artık bahara,
Minnet mi kalmış kalpleri titreten ravtalara.

Şimdi varsa yoksa ruhları ürperten para,
Kocakafalı mutluluğu bankada ara.

Nefes alıp veren bir hayalet sayın,
Çağlar önce tenhasında buluştuğumuz ayın.
Ve beni bilakis bir çocuk cesedi sayın,
Çağlar önce tenhasında buluştuğumuz ayın.

Kocakafalı içindeki o aptal çocuğa izin verme,
Yoksa cananın avcuna bir nağme tutuşturur.

Eski aşkların izini bırak, bırak, bırak sürme.
Kerli ferli adamı bin yıldan kalma utanç uyuşturur, uyuşturur, uyuşturur.

Ardında saçı sakalına karışmış pis bir şarapçı koşturur.
Aman kocakafalı bu şarapçıyla hemhal olacağına, bırak cebine girsin pis para.

Çocukça sevme Canan'ı kocakafalı,
O koşmaz seninle yeşil kırlarda.