Özdemir Erdoğan - Fahriye Abla

Eviniz kutu gibi küçücük bir evdi
Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi
Güneşin batmasına yakın saatlerde
Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede

Yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede
Bahçende akasyalar açardı baharla

Ne şirin komşumuzdun sen, Fahriye Abla!
Ne güzel komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

Önce upuzun, sonra kesik saçın vardı
Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı
İçini gıcıklardı bütün erkeklerin
Altın bileziklerle dolu bileklerin

Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin
Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla
Ne çapkın komşumuzdun sen, Fahriye Abla
Ne güzel komşumuzdun sen, Fahriye Abla