İnandı düştü yola
Güneş doğarken
Kendine düşman oldu
Dostu ararken
Bilmedi gönlü yokmuş
Onu sararken
Kimseyi dinlemedi
Gitti peşine
Sözleri ağlıyordu
Onu anlatırken
Kendini dinliyordu
Gelip gidenden
Kimseye bakmaz oldu
Kimin yüzünden
Sonunda anladı gömdü içine
Giden geriye dönmez
Solan çiçeğe su vermez
Ateş suyla barışsa
Yine sana gönül vermez
Yüreği sızlıyordu
Onu anlatırken
Kendini saklar oldu
Zaman geçerken
Kimseye gülmez oldu
Kimin yüzünden
Yine de anladı
Gömdü içine
Giden geriye dönmez
Solan çiçeğe su vermez
Ateş suyla barışsa
Yine sana gönül vermez
Herşey benle başlar ve biter diyenler
İnsana baktığında görmeyenler
Göğsüne yaslanıp da hissetmeyenler
Üzülüp ağlasa da gömsün içine