(verse)
Aşk sigaramın ateşiyse sigaram param
paramın eşliğinde aşkım yok olan yalan bunlar
es geç tek mutluluk duman
eskiden çocuktum çoktu ümitlerim
hatıralarım yaşamdan soğuttu beni zamanla eskidim
arkadaş dediğim insanları gözden geçirdim
zor günlerimde bi çoğunu eledim
kalan bi kaç isimse kardeş dediklerim
iyi kötü ne fark eder ki her günümüzde biriz
hayat bi oyun değil bu yüzden neşeli yazmak zor ya bana
anlattığım tek şey hgayat biraz geniş biraz da bayat
yapmaya çalıştığım sanat kalemi elime aldığımda sol kolum sanki bir kanat
kulaklarımda boş diaoglar var her zaman
gır gır şamata komedi ölümse bi o kadar ciddi
bundan daha 1 ay öncesinde ölmek en büyük dileğimdi
kollarımda façalar arasında bir harf belirgin acısı derin
gömüldü mabedim serindi korkunun nefesi
ölüme yaklaşırken köşeden döndüm çok zaman süründüm
tutamadım kendimi bin parçaya bölündüm
dışımda güldüm içimde ağladım yalnız kaldım
aşkı kendime yasakladım seni duyan yokki kalbim hişşş... sus biraz..
(nakarat)
Ahım çıkacak
bu son satırlarım kana bulanacak
alacakaranlık güne doğacak
korkum yok artık her yer karanlık
kibritin alevi yüzüme yansıyacak
sonrasında kar yağacak
buz tutan ellerim yine kalemi ağlatacak
satır sonunda ggün ışığına kavuşacak
bütün.. tüm yalanlar..
(verse)
yaklaşma fazla kalp atılarım telaşlı
içine kapanık melodramatik sempatik bi genç ben
düşlerimi yaşama yansıtamadım ki ben sen gibi
düşüncelerimi anlatmakta zorluk çekmem anlayabilene tabiki
insanların bana bakma nededini ghala anlamış değilim
o korkak gözlerle.. gecenin karanlığında kanlı gözlerimle
sokaklarda gezerken o kuytu köşelerde aşk denen tecavüzü izledim
ve bak dedim ben senden geçtim sayende hayattan bezdim
günahları sezdim en başından nedense bilerek işledim
ve af değilki maruzatım saf değildi yaşantım
taruzuatımın yönünde kaybolurdu zafım
hasmım şeytansa melek yanımda fakat alkol her daim kanımda
kaybolmak en iyisi her zaman gecenin karanlığında
boş sokaklar ortasında ben satır sonunda
maziden kalan bi kaç faça ahım kollarımda..