Gardiyandır zaman, tutsak eder hayatı
Hücresinde sonsuzca
Bir penceresi vardır eski anılardan
Bakarsın ve anlarsın, süren dolunca
Ağladığıma bakma
Ne olur biraz daha kal
Sefaletin prensesi, beni bırakma
Büyükanne,
Neden toplanmış başında insanlar?
Sustukça onlara herşeyi anlatır gibisin
Ve ölüm perde çekmiş mavi gözlerine
Yok olmuş yüzündeki tatlı esinti
Ağladığıma bakma
Ne olur biraz daha kal
Sefaletin prensesi, beni bırakma