Polemick - Kıyamet Alameti

POLEMİCK VERSE



Dün çizdim yine kendi resmimi
Günahkara şeytan verdi dersini
Dünya'nın bide gör şu tersini
Görmek kolaydı dertlisini


İnsan dolandırır kendisini
Bumuydu kıyamet alameti?
Siler bu insan sukuneti
Vede kaybeder insan metaneti


Gül çocuk ağlanacak haline
Nasıl bir dünya sor bi kendine
Beat'im bile bak dengi dengine
Baksın giden de kendi keyfine


Şehrime yağmur yağsın
Bereket yağsın, kar yağsın
Of yüreğim yanıyor yardım laan!
Her bir damlası kalbime yağsın


Aklını kullan yaşamayı bil
Kalmayı bil yar gitmeyi değil
Yaşamak için gerekir bazen dil
Baş tacıysan değerini bil


Geçen şu yıllara sakalım şahit
Saçıma düşen kar dertlere ait
Duraklamazsan sıkar bu takip
Göz kırparsın bitti vakit.


GİRYAN VERSE



Çengeli taktığın beden benimse
Zevali yoktur ahımı bekle
Sınanan sabrım hala bende
Yanlış çoksa yerinde tekle


Beddua etmek istemem ki ben
Ziyanı ver şu kalbe ahenkle
Ritimle çıldıran şair kalemine
Duygu yüklü sayfalar enjekte


Piyadesiz bir tabur misali
Verilen sözlerin tutulmaz hali
Mahşer yeri gibi gönlün kabri
İadesiz bir tablo misali


İradesiz söz yakar fitilini
Gör bak hepsinin yatsı katili
Düşer maskesi ve gözde katresi
İblisten sana kardeş hediyesi


Yarıda kalmamalı atılan adımlar
Zaman giden söze halat mı bağlar
Dağlar yüreğini en yakın anlar
Gemiler batınca çıkar filikalar


Çıkarına adım atan insanlar var
Sıfatını taşıyamaz onlar
Sorunlarımla kendini yorma
Lirikale bağlı serumlarım var.