P!sagor - Veda

Verse 1:
Başını ellerinin arasına koyup da bir düşün
neydi en çok istediğin.. ya neydi gördüğün
aşk çözülmesi çok güç olan bi kördüğüm
yanar yürekte bir alev nolur söndürünn

Sessiz harflerle geçti bi ömür sessizce
süsleyemedim cümlelerimi sesli harflerle
yarım kaldı şiirlerim her denememde
anlatamadım seni boş kağıda bu aciz kalemle

İşe yaramaz bir piyon bile şahı tehtit eder
sense önüne gelene razı ol ve hadi söyle kader
kader kader..daha nekadar böyle devam eder..
aşk ve ölüm seç birini heeehh ne fark eder..

Ben ömrü ellerinde kirleten bi şairim
herkes hayatı içinde sade ben ve sairim
hayat zindanında mühebbetim ve daimim
ağustos ortasında bile hep kışa talimim

Nakarat:

Es vedaa rüzgarııı..sar bu bedeni.. Et son elvedanıııı..ne kalır geriii..


Verse 2:
Gırtlağında düğümlenir son kelime çekip giderken
dudakların nasıl titremez ki elveda derken?
arkanı dönüp gitmek nasıl da zor gelir kalbe
hasretin deli rüzgarı gözlerinde eserken

Her yazdığım kelimede kalem biraz duraklar
boğar kalemi uğruna yazdığım satırlar
damla yaş bırakmaz küstü kadere bulutlar
gitmek kalır sevene tükenirse umutlar

Herşey söylenmiş artık yanlızca elveda kalmış
dudakların titrerken vicudu bir endişe sarmış
hergeçen saniye zulüm..ölüm bu kalbe dar ve
gözden akmasını engellediğin yaş kalbe damlarmış

Bu gece baktım kalbime sırılsıklam ıslanmış
kalem tutan aciz ellerim hep nasırlanmış
cümlerlerim can buldu o mukaddes aşkınla
yanlız bu can değil şiirlerim de harlanmış