Ramazan Yıldızhan - Hayat Hikayesi

sene 1993 martın 18i
büyük bir neseyle doğurmuştu annemde beni
gözlerim yaşla dolu herkeste olduğu gibi
ağlayarak acmistim dünyaya ben gözlerimi..

Evet o zamanlar giyecek hiç birşeyim yoktu
gördüm tabiki bende görülmeyen yokluğumu
annemin hiç bir zaman bitmeyen büyük umudu
Annelerin annesi o benim büyük onurum..

tabiki yaş ilerledi 7 8 9 10
orta okulun başları başladı büyük bir son
ortama girdikten sonra yetmedi 2 milyon
alkolede başladık kafamız oldu trilyon..

Arkadaş kurbanı olan bir gençliğim ortada
param varsa yanımda yoksa herkes ayrı yolda
göremedik cahildik annem hep söylerdi bana
senin tek arkadaşın ailendir bunu unutma..

Akşam ezanı okunurken evde oturan ben
geceleri arkadaş bildik uzaklaştık evden
buda yetmedi tabi kovdular orta 2 den
o zamanlar ailem umrumda değildi harbiden..
Okuldan sonra iş hayatına atıldık hemen
Büyük bir hata yapmısım keşke okusaydım ben
Verilen bi ton emeğin hakkı bu değil cidden
Sorumluluk aldık tabi yaşımız daha gençken ..

Daha cok var dedik askerliğe hiç siklemedik
16 yaşında daha 4 sene var demiştik
16 17 18 19'a geldik
2013ün 21 mayısı askerlik ..

Annemin gözünde hala ufacık bir bebeğim
Döndüm anneme gidicem sakın üzülme dedim
Sarıldı bana vatana bir asker vereceğim
Üzülmek bir yana büyük onurum budur benim..

Ve o zaman döndüm arkama tekrardan düşündüm
Herkes yalan tek gerçek sensin anacım ben gördüm
15 ay bekle beni sendedir inanki gönlüm
Eğerki gelemezsem kapıya dayanır ölüm..

Bu hayat hikayem yalansız ve yanlışsız harbi
Kardeş denilen varlık bu dünyada kalmadıki
Kimseye güvenmeyin unutmayın ailenizi
Ailenize harcayın yaşınızın gerisini !!