Rapsir - Eziyet

ya ben beklemeyi bilmiyorum doğuştan
ya da sen hiç öğrenmedin yürümek nedir ve yahut kavuşmak
yarım kalan bi inşaattan hiçbir farkım yok
bütün duvarlarım kırık, güneş odalarıma ırak

benım ne haddime yokluguna savas acmak?
bana uzaklıgın kadar uzun degil kollarım bak!
yoksa neden sarılmayim sana, saçmalama
şimdi tutun hayallere ve son kez dokun saçlarıma

niyetim art değil, gözlerinle tanışmak
bak, burada mutsuzum ne olur oraya taşınsam
ben affedilmeyen bi hata, inanılmayan doğruyum
nereye dönersem döneyim aslında sana doğruyum

asrın da görmediği bi sevgi şimdi yerle bir
o kadar dağıttın ki beni parçalarımı derle dur
yuttuğum su, tuttuğum sır, yorganım, yastığım ol
ben de senin unuttuğun şarkılar ve bastığın yol..

yazmayalım artık ne sen bana, ne ben sana
sana yazılan şiirleri gören dokunmuş desen sanar
yokluğun eser yüzüme, üşür tenim
ya tut elimden sıkıca ya da yardan itip düşür beni

gönlünce düşürdün yine de kırılmadı
kalbim herkese taştan da bi sana yufkadır
bu sona hazırdık galiba, bunu bekliyoduk
tertemiz bahçemiz vardı hiçbi çiçek ekmiyorduk
bensiz de yaparsın ne soluğunumun ne kanın
ne güneşimsin ne karım, ne uzaksın ne yakınım
kalbimin raylarından çıkmış bi trensin
ben o kadar çoktum ki sana, beni de bitirensin!

yalınayak bi yolculuktayım tepemde kızgın alev
eğer dinlenirsem gecikirim varamam finale
zaten sana gidilen yolda durmak bana eziyet
kavuşmak kolay lâkin beklemekte meziyet

nefes almam gerek epey bi derindeyim
aynı yolu yürüyoruz madem neden ben gerindeyim?
bekliyorum serilmeyi gönlünün betonlarına
acının da tonları var boyandım en koyularına

boy attı özlemin sana ulaşmam imkansız
aşk kalplerin ticareti zararsız ve kârsız
içinden attın atalı avare bi mekansızım
oldukça mecalsizim, ne canlıyım ne cansız

biz unuttukça hatırlatsın ilâh birbirimizi
bu ayrılık bi silah misali vurdu dizlerimizi
yürüyemez hale geldik en sonunda yıkıldık
tabirim dökük, viran bi köy oldu, bıkıldım..

takıldın ayaklarıma sarılırcasına
doğumundan bugüne her yıl on bir ay darılır kasıma
kıskanırlar kasımı (seni) kaybettim sesimi
sen ay, sen güneş, sen ışık; ben karanlık kesimim