Rapunch - Ben de Çocuktum

RaPunch - Ben de Çocuktum

RaVi:

Sözde hepsi mertte gerçekte niye kahpe?
Yer ayırtmış cehennemde kim gerçek kim sahte?
Merak konusu oldu bende insanlar yalnız kaldılar...
Çocukluklarda ağladılar ve de yaptığım hatalar.
Ben artık akıllandım karanlıklar içinde şamdandım...
Merak etmeyin dersimi aldım ayağa kalkmaya çalıştım daha çok çakıldım..!
Geçmişten gelen hataları al yanına,
Vurgun olmuş hayatın solgun olmuş güllerin.
Salgın olmuş düşüncelerin
Sana göre doğrudur,
Gerisi boş bir olgudur
Bir sorgudur.
Cevap verirsin sorundur...
Aklında bin sorudur cevabı olmayan,
Olupta anlaşılmayan
4 yanlışın götürdüğü bir doğruya bağlı olan hayatı omzunda taşıyıp mezara bırakırsın..
Başkaları yara açar yine sen sararsın
Etrafındaki,insanlar kadar yalnızsın
Ve de her kaybeden gibi sende kazandığını sanırsın...

Akla kara farkından yoruldum,
En sonunda ben zirveye kondum...
Huzurlarımdaki kilitte yokoldum..!
Fobimdi benim ecel, ben de çocuktum...(x2)

EsCaPisT:

Kafam dolu binbir düşünceyle ben bi yorgun.
Baktım arkama her taraf kalmış yine solgun.
Kalbim bir bitap içinde acılarla olmuş doygun.
Attım dertleri içime dermansızım benden korkun...
Ben çocuktum, ben de yoktum ve de korktum acılardan,
Gönlümdeki sızılarla ben hep kaçtım bertaraftan,
Hertaraftan gelen darbelere karşı hep ayakta, Durmamakta kırık kalbim her bir anda ağlamakta...
Ben kırık kalemle yola çıkmış bedbahtım.
Soğuk ve dikenli yollar içinde geçti hayatım.
Ahmaktım ben de rap'im gibi kaypaktım.
Büyümemiş çocuk misal sayfalarda kaldı aklım...
Sarstım kendimi,sinik hayallere rehber bu sızı,
Bencillik diz boyu olmuş,insan gayret hırsızı,
Kazanan ön saflarda, hep ağzındadır arzı,
Sızı biter, ölür insan, bırakmazlar insafsızı...

Akla kara farkından yoruldum,
En sonunda ben zirveye kondum...
Huzurlarımdaki kilitte yokoldum..!
Fobimdi benim ecel, ben de çocuktum...(x2)

DefH:

Hayata dair 1 gülümseme 2-3 de poz var.
Karz-ı hasen, sekt sima silinemeyecek tozlar!
Ahrar grubu sanar âmâ gözleri hepsi yozlar .
Alın en havaleli zamanda büyük, bağdeten dozlar..!
Hayat sözcük düelloda konuşmaya dili mi var?
Mağrifet mi savunur külliyet mi olur küffar?
Basireti bağlı, ikameti aynı herkes giriftar...
Medar hayat dar , ne kadar, kanar, yanar, donar tekrar...
Bastığım yerin derin çizgiler serin uçurum sanki.
Dokunsalar dökülür kemiklerim hepsi afaki.
Her şeyim satsa beni sözlerim var umudum baki.
Ta ki sözümü kulağımın işitmediği zamanlar, yalan katli...
Bu güne kadar yetiştirdiğim iyi her umut emek emek...
Senin gibi herkes için de tek hasretti gülümsemek...
En iyisiydi son sözlerimi dizerlerimin sonuna iteklemek ...
Söylemek yeterli bu adam DefH olur, gider sen iste ne demek..!

Akla kara farkından yoruldum,
En sonunda ben zirveye kondum...
Huzurlarımdaki kilitte yokoldum..!
Fobimdi benim ecel, ben de çocuktum...(x2)