Raziel Nisroc - Acıların Mesaisi

Zaman mizahi, akıl kalır nizami
Ölüm yakın mı bana da dikin o bembeyaz kefenleri
Telafi zordur gidenin dönüşü yok hayata
Bitkinim bitirdi ruhumu, acıların mesaisi

Bir kağıt kalem yeter odamda tablolar kelam dilimde eser
Sefil gülüşse cani test eder
Sokakların dram sözümü yansıtan, zaman adımı sulayan bir olgu
Çok mizansen oldu doğumu omuzda yük günahların
İnsanoğlu adını almış bedeni ruh dolu, güruh sonunda aynı kapıya vardın!
Saatler aldı başını gittiler, ağır roman ki aksi acının korku ikliminde gizli
Ölümün ateşi, kan ve ter o vasiyetinde yalnız geçen kederler, lunatical nöbetler
Soğuk betonda karşılaşma hayat matah değil
Sefilsen eğdirir başın önünde kurşun kefil
Karanlık her daim teslim olduğun tuzak mı?
Huzur mu mutlulukla kazanılan o Tanrı hatrı?
Siyah kadar beyaz, ölüm kadar yaşam mübah
Bir nefeste çektim dumanı ölümün takibinde
Çünkü;
Zaman mizahi, akıl kalır nizami Ölüm yakın mı bana da dikin o bembeyaz kefenleri!
Telafi zordur gidenin dönüşü yok hayata
Bitkinim bitirdi ruhumu, acıların mesaisi

Bir iki zıvana teste tabi, ortam aniden, gerildi herkes
Bil ki dostun öyle serbest
Tetik hazır cebinde çifte zar, mekik dokur ölüm
Azar azar kanına karışan Şeytanı melek sanar
Yalancı heyecan anlık, ruh karanlık, sukütsa satılık peşkeşe
Eşince geneli gördüğünse can çeken sokaklar -Kuytularda morfin eroin!
Gözaltı sorgusuz bahar ırak bir nevruz oysa yaşadığım hep psikonevroz!
Paranoyak karanlığımda dökülen nisroc alemi, cinayet mahalli
Bilirim yakın ve dokunamadığım kadar uzaksa huzur
Dönüşü yok artık Şeytanın kapında sarhoştur
Dumanlı mevkî, odamın kan semaisi
Zan tedavisi karmaşık temelde ayna Razi
Acının coğrafyası nasır tutan bedenler
Gri binalar addeder kaderleri
Nedense