Raziel Nisroc - Meleklere Hitaben

Ölümlerden ölüm seç beğen!
Dünün kederse sevgilerden
Düş kur kendine gülüşlerden
Cigara markaj aklına hapis kederden
Zaman dalıp geçer
İnanç varıp deşer solgun renklerden
Hisset bedenimin soğuduğunu Razi
Doğum ölüm, arası Mekan-ı Cehennem

Raziel (Verse):

Parlayan gözlerimde dumandan ibaret bir cehennem kalktığım an yatırdı Tanrı
Yasak rüyalara doğdu ellerim… Ben Nerdeyim?
Hangi kelamda bendim? Hangi acıda kaç yaş tükettim?
-Ölüm mü son nokta varılsa?
Takatım kalmadı senaryo kanlı
Söylenen sözler var ki daraltan aklı, kar yağışlarında saklı ram bakışlarım
Yarına gömülü hiss-i ziyanım, hiss-e hayatım, yok takatım
Yaşamaya yorgun bedende ateşim var ki
Şarkılar çalarken tan vaktine ulaşan gözlerimde doğup ölen binlerce hayal
Bin ölü var içimde, sin var düşümün özünde
Kin var silik kimliklerde
Din var!! Ellerimle yazılan Aşk var Acemi şair ben dudakta sarılan mavilik
Burjuva yasaklar bana haremini
Dünya meskeninde gönlü saf tek bekçi = Razi

Nakarat (2x):

Raziel (Verse):

Hayatı yargıda bıraktım,
Çıkmaz yollara daldığım an kaldım yalnız !
Yürekte şadım yıldızlar gözümde kızılca mevsimleri öldürürken alaycı iklimindeyim yine!
Kanadına buhranım sürülmüş bir melekle dansım… zamana kaldım
İçimde düşsel arbede, yaşanan gerçek duraklar alkali bir renkte
Haliç'in boynuna serilen en derin göz benim mi?
Sesinde yılların esintisi, kuzey rüzgarlarının ellerime aksi
Yakamoz mevsimi, sancılarıyla büyüdüğüm bu mesken bütün bir Mavî
Tablosunda flû bir halde bedenim yeniden bir umuda koşarken
Saflığı taşlayan onca yüz sürgün! sinede mahzen misali gömdüm ahali içimde!
İsyan, Cehennem ağzı rutubetinde oturmuş hüznüme, yazdığım onca kanlı mısra!
Zamansa akıp giden, içimi sevkeden düşlere düştüğüm büyünden
Saf dokunuşlar bahşeden ruhuma, en taze öpüşten
İçimde rakseden Melekler çıktığı kapılar hep bu oda, dokunduğun dünya
Turkuazlığımla döküldüğüm kutsal sevda!