Raziel Nisroc - Şeytanla Dans

Son duman ve ilk yaşam çalan bu valsla dans
Kalan donuk yüzüyle meskenimde Razi, yaralı bedene mühredilmiş kurak arazi
Kanatlarında güz, yüzünde özlenen gülüştü düştü
Gözlerinde yaş, melek bu fanî aşka vurgun tövbelendi
Önünde dizlerim çözüldü ruhuma yaralarından naralar döküldü
Sustu! Körpe ruhtu dramasında!
Buralar güneşin yokluğuyla buz kesen sokakların
Çaresiz binalarında can bulan bir öyküydü gördüğüm çift taraftı madalyon
Melekti Razi, Şeytan aynı mazi aynı gaflet
Yaşam mı zor sınavgözlerim karardı!
Resti çektim büyürken ellerim parmak uçlarımda hüzün sarıydı tablolar
Çiçeklerimse güneşe baktı dansa davet ettim Şeytanı
Hikayesiyle iki melek dansa kalktı&

Düş gülüşse, ölümse anıları-
Yaşam dilimde kamçı, yaralarımda şarkı oldular zamanla! Meleksin! Şeytanımla dans eder misin?
Ölüm yakın, odam karanlık lütfen, şarkı bitmesin&

Zaman mühür susar dilim, acım kalır yanar elim
Sesimde aynı senfoni bu aynı dans odamda korkularda bedenim
Kollarımda Şeytan tıpkı ben misali;
Nefeslerinde yılların hezimeti
Yıllarım yılan sevişlerimle tablolarda
Aynı sigara dumanı gözlerimde buğuyla okşayan o sis misali
Nefeslerimle adını soludum, kanatlarında sesini buldum titremişti yüreğim-
Kelamım aynı mevki; yerin dibinde gizli Razi kanlı mahzeninde çocuk misali tertemiz
Hüzün vekaletin içimde aynı düş gülüş sefaleti- ; derin bir öykü meleğim!
Ölür müyüm susarsa melodi? Terk ederse ruhum bendimi?
Hayat donarsa? Sayfalarda yazılı kalır o sözlerim -kapımda mıydı ecelim?-
Melodi susmasın Melek içimde açtı bak intihar çiçeklerim