Rrapid - Koltuk Arkasında Depresiflik

Yorgunluğun ötesi var bu durulmak değil
Ölmenin yanında nefes almak kadar güzeldir derim
Zorunlu olmak sürekli birşeyler yapmaya
Taşınmak kadar feci bi'şey yok anla yapmadan

Bavullar içinde dünya taşıyorum içinde uyuyorum
Sesini duyuyorum onlar da bıkmış ancak gidiyorum
Zorundayım başka birşey imkan olsa yaratırdım
Kazık çakmak istedim yanında yolcu kaldım

Metro turizmin en nadide insanıydım
Otogarlar kardeşim dilencilerle kankayım
Sabahın beşinde bankta tilki uykusundayım
Bir tarafım uyku bir tarafta bavulu kollarım

Gel muavin çay getir bırak onu bi' kahve
Sonrasında soruların gel birazcık konuşalım
Nerden geldin nereye gidiyon dersen konuştuk birazcık
Ben de bilmiyom yolculuk için doğumuşum tatlım

Memleketim neresi soranlara cevap vermekti sorun
Sorun sorun durmayın neredesin neden yok oldun dostu
Bırakmıştım bin kilometre geride hemde
Yarası vardır hepsinin soyut derindir hemde
Milyar insan cihat kadar anlamamıştı
Bu yüzden mutluyduk bu yüzden güzeldi anlarım
Yalvarırım kaldır otobanları
Asfaltı keşfetmek insanoğlunun en büyük hatasıydı

Yavşaklarına elbet bundan müzdaribim ben
Yolcuların adam olsaydı sorardı nereyesin sen
Koltuk arkasında depresiflik
Molada playerdan akan notalarım balistik

Her bir füzeyle bir kilometre taşlarından anladım
Çizgilerinden dünyanın diğer ucuna akmışım
Parselinde izim var bu yüzden her bi' tapuda hakkım
Herkes çekiniyorken zorlamıştım şansımı

Keşke bizler isteseydik şevkimiz olsaydı
Beklenenden ötesi hayatlar yolların ofsaytı
Biletler bi' dağ cebimde selülozik bi' insan oldum artık
Deniz kenarı samsundan geçerken orda martı

Şoför kadar rahat olamadım ben hiç bi' zaman
Elde sigara diğer elde telefonun bi' kadavraydım
Parmaklarının ucuna bağlı hayatım benim
Dikkat etmen konusu umrumun dışında demiştim