Sancak - Yine Akşam Oldu

Kar yağsın yine o zaman bugün.
Evim olmasın, sana gelirim.
Üşürüm, donup ölürüm aman bu kez.
Canın yanmasın, yine gelirim.

Yine kupkuru yağmurlar...
Düşer üstüne yarınlar, ıslanır.
Alıp götürür ardından seni.
Kime giderim ki bu bir kabus olmasa?
Uykumda...

(Nakarat)
Bak yine akşam oldu burada, kararınca binalar.
Yıldızlar yerine seni koyunca çok bu dünyaya.
Bir elinde gül, ne fayda? Diğerinde günahlar.
Gördüklerim tonlarca yükleri koydu sırtıma.
Bir elinde gül, ne fayda? Diğerinde günahlar.
Gördüklerim tonlarca yükleri koydu sırtıma.

Korkma.
Korkma.
Korkma ben buradayım, birazdan akşam olmuş olur.
Gitmem istersen, bırakmam; bugün gözyaşlarım toprak olur.
Üşürsen orada seslen, saniye sürer gelmem. Hiçbir zaman dönüp gitmem, sen orada gülümserken.
Etrafta kimseler yok, uyumuş bekçi sızıp.
Sineklerin vızıltısı, biraz da senin sızın.
Hiçbir şey yememiş olmam aklıma dahi gelmez,
Gittiğinden beri öğünlerim bir ekmek kırıntısı.

Şu an ne kadar huzursuzum, anlatamam.
Yine de suçun değil, gücendiğimi sanma sana.
"Güneşim ol" demiştim, odamın ışığı yanmasa da.
Aslında şu insanlar, ölmediğini anlasalar...
Utanmasam ağlarım şimdi, güçsüzüm sanarsın.
Azrail sana cömert de, benim önümde niye kararsız?
Yoksun diye bırakacağımı düşünme;
Bir gün vazgeçtiğimi görürsen eğer, gözlerim kapansın.


(Nakarat)
Bak yine akşam oldu burada, kararınca binalar.
Yıldızlar yerine seni koyunca çok bu dünyaya.
Bir elinde gül, ne fayda? Diğerinde günahlar.
Gördüklerim tonlarca yükleri koydu sırtıma.
Bir elinde gül, ne fayda? Diğerinde günahlar.
Gördüklerim tonlarca yükleri koydu sırtıma.