Sanchez Melankolias - Dönme Geri

Sen ve ben vardık aşkın taşlı yollarında
Birileri bizim için kuyular kazmıştı yolun sonunda
Ben ne kadar gitme dedimse de sen düşmüştün o
Kuyuya çünkü aşk hiç mi hiç değildi umrunda

Bitti işte geride ne bir fotoğraf ne de bir anı kaldı
Beddua eden bir dilim,adına hasret bir kalbim vardı
Yinede kimine göre bi kere bitmişti bitmez denilen aşk
Dön gel sevgilim soluyor emanetimdeki gül yavaş yavaş

Mazimizde iki sefil gazi var,benim yollarımsa hep dar
Güvenimi gömdüğüm o puslu dağlara zamansız yağdı kar
Peşime düşmüş sahte bir çok sevgilim var tanımadığım
Eline verdim kalbimi sevgilim fakat sen harcadın

Şimdi sen geçen zamanın etkisiyle adeta sarhoş olmuş
İlk kez tanıştığın vücutların yataklarında köle olmuşsun
Benimse ellerim senden sonra hiç ısınmamış yazın bile
Soğumuş,uyumuş kalbim o günden beri geçmişi unutmuş

Kollarım bomboş sen gittin gideli
Bir daha dönme geri Dayanamadım özledim seni
Yine de gelme geri

Umutsuzca dolaşırmışız demek ki biz her gün el ele
Yarını hiç hesaba katmadan adeta bilinçsizce
Kimine fazla geldi bu aşk kiminin zoruna gitti bebeğim
Senide aldı o rüzgar ve bitmez dedik ve bitti

Seni seviyorum çünkü ihanetin anlamını sende öğrendim
ve Artık ben o eski fatih değilim bebeğim
Çınlarsa bir gün kulaklarında ansızın ismim
O zaman yanıldığını anla hayal aleminde değilmişim

Yani artık sesim daha çok çıkıyor sende dinle
Eskilere bir göz at yaş dokunsun gözbebeklerine
Elime elini verme çabasında şimdi bir çok sen gibi
Ama ben çekildim artık kendi karamsar köşeme

Benden uzaktasın şimdi ellerin hevesisin
Benim yanımdayken vazgeçilmezim nefesimdin
Tıpkı başı saçma sonu saçma olan bir türk filmi gibi
Yaşadık aşkı ve o fatih öldü dönme geri