Ben
Yeni doğmuş bebekler gibi savunmasız
Oysa sen
Kalbi kırık yorgun korkak çaresiz
Farzet ki ben
Hazırım herşeye hayata dair insana dair
Oysa sen
Öfken kime neye unutulmuş çoktan
Uyan yattığın uykudan
Kaç kurtul korkularından hemen
Çok heçmeden
Çık dışarıya bağmurlar yağsın
Kalbindeki kuraklığın üstünde
Fırtınalar kopsa yürek kaldırmasa
Tutunacak bir dal olmasa
Ellerinden kayıp gidiyor gibi görünür hayat
Sana aşkla bakan biri yoksa
Gözlerinden anlaşılır kaybedenler
Çağırsan da dönmez ki gidenler
Kalplerinde boynu bükük kardelenler
Bir kez sarılsam ne olur diye diye