Serin - Çığlıklar

Verse 1:
Kalem kırılır akar kanım Yeniden ayaklandım
Belki tanımazsın sokaklarıma aşinayım
Hatıralarım hep karanlık burada doğmalıydım
Eskileride hatırlardım vardı kadere isyanım

Islandım ıssız bi gecenin en soğuk zamanı
En derin firarım her tarafım yaralıydı
Kaldır bi başını bak lan serin etrafına
Pislik dolu sokaklarda belkide korkarak yaşardım

Bazı zamanlarıda mutluluk kadar yakındı
Kaderin ordan oraya savurması gençliğimin yok olması
Yok olmasın istersin çaresiz gülersin abi
Dengesiz yürürsün aynen engebeli bu yollarda

Kiminiz hatırlardı beni lan hastane köşelerinde
Kiminiz hatırlardı belkide adliyede sekizlerde
Kiminiz hatırladı belki bir şarapla caddelerde
Biriniz hatırlardı belki iki elinde bir karneyle

Nakarat:
Çığlıklara isyanlara çırpınışlara
Büyüdüğüm kana bulanmış sokaklarındayım hala
Burda değil, Kaderim yazılmış en başlarda
Çıkmaz bi yolda ağlarken utanma


Verse 2:
Kimselerde sormadı beni ağlarken
Yetimhanede nerdeyim beni bul, neden yüzüme kimse bakmaz len
Kana susamış insanların ellerinde bir maşayken
Herkes gelip abi der beni bir katil zannederler

Aynı sokaklarda büyüdük hepimiz aynı caddelerde
Kimsesiz çocuklarıydık kalabalık şehirlerinde
Öfkelerimiz aynı duygularımız aynı yinede bataklıklar aynı
Girip yada boğulup çıkan farklı

Düşlerimiz aynı değil gülüşlerimiz aynı değil
Bilemem annenin evladına gösterdiği sevgi nedir
Yaşamakta nedir burada gecelerimiz aynı değil
Hayallerime küstüm oğlum hayallerimiz aynı değil

Tüm insanlar uykudaydı evlerinde, Ben yazarken
Unuttum sigara dumanı sardı bedeni, Düşlerken
Adaletini siktiğimin dünyasına gülemedim ben
İsyanlarım aynı değil bir gelecek düşlerken

Nakarat:
Çığlıklara isyanlara çırpınışlara
Büyüdüğüm kana bulanmış sokaklarındayım hala
Burda değil, Kaderim yazılmış en başlarda
Çıkmaz bi yolda ağlarken utanma