Sertab Erener - Yalnızlık Senfonisi

Anladım sonu yok yalnızlığın,
Her gün çoğalacak.
Her zaman böyle miydi, bilmiyorum,
Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak.

Alışır her insan,
Alışır zamanla
Kırılıp incinmeye,
Çünkü olan yıkılıp yıkılıp
Yeniden ayağa kalkmak.

Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte,
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette.
Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum,
Hadi gelin üstüme, korkmuyorum.

Bulutlar yüklü, ha yağdı ha yağacak üstümüze hasret.
Yokluğunla ben baş başayız nihayet.