Seyit Argum - 27 Kasım

Kimi zaman ılık bi ruzgar fırtına gibi gelir insana,
Çogu zaman yok olur hayatlar bi ucurum kenarnda,
Hayata tutunmak icin yirtinanlar biryana,
Hayati sallayıp zar atanlar diger yana,

Biten gunun hesabi yapilmadan dalinir uykuya,
Ve dunden ibret alınmadan uyanılır yarınlara,
Vakit cok kısa keske herkes farkında olsa,
Ayni zamanda cahllikten kör olan gözler açılsa,

Birde ask varms elini tutanin kolunu kaparms,
Sayesinde insanlar gunlerce uykusuz kalırms,
Giden gulerken kalanin aglamaktan gozleri kızarirmis,
Yalansa asktan dogan gayrimesru bir yıılanmıs.

Hersey gelir geçer bu nefis kolay olani seçer,
Yanlıs yola varanların hayat acimadan kanini içer.
Demin bahsettigim gibi askta garip bir beşer,
Her fani kendi mezarini yaşarken eşer.

Nakarat*2

Bak! Gökyüzünün bugünde yüzü asık,
Kalbim tam 22 senelik nasır.
Bana sorsalar derim 22 asır,
Bu kabusun ilk günü 27 kasım.
Sonbahar güzel bi mevsim kalbimde yeller essin.
Aklım basımda degil kimse bana ellemesin.
Artık üzmüyor hayatın istedigimi vermemesi
Ve de ansızın hayattan göçenlerin gelmemsi.

Benim havam çogu zaman günesten çok parçali bulutlu,
Günesin somurttugu günlerde hava oldukça soguktu,
Sahte suratlar donukken duygularım boguktu,
Kaygan bi zeminde ayakta durmak zor oldu.

Zifiri yalnızlıkta dibini koruyabilmen zor bir is,
Kolay degil ki yasam anlasılmalidır her gidis,
Sebebi vardır mutlaka dönüsü olsun bir umut,
Bilirmisin kimsesizlik bende kac boyut?

Yitirdiklerimde oldu vazgeçtiklerim de
Kimi zaman pişmanlıklarda yaşadım seçtiklerimde.
İhanet etselerde sadakatten umit kesmedim.
İlahi adalet inancımdan vazgeçmedim.

Yazdıklarım duygularımın şekillenmiş özetinden ibaret.
Dinlerken 3 dakika idare et.
Malesef hayat yüzümü güldürmüyor her vakit.
Neden mutluluk veresiyeyken üzülmek nakit?

Nakarat *4