Şiirbaz - Asfalt Hikayeleri

Babam 18 yıl gurbetinde annemin saçına ak düşerken 15 senem geçti lan sürekli taşınarak okul denen o beton yıgını hayallerimi çaldı fakat hiçbişey ögretmedi ben ögrendim hep yaşayarak.
Belki en degerli yüktü taşıyacak şeref ve namusum hayallerimden geçip seçtim yarattıgım kabusu sen bir yunus misali okyanuslarında yüzerken çok geçmeden başlicak köpek balıklarının taarruzu.
Ben zar attım bu riskli oyunu oynamak hep haramdı 16 yaşındaydım polis tarafından arandım hiç kumbaramda yoktu cepte ne varsa son paramdı ve mutlu sonla biten bütün hikayeler yalandır.
Ben kararlıydım gözlerimde öfke vardı zamansız baş agrılarıma direndikçe biraz alkol arardım güneşim dogmamış kızımdı odam karanlık ben zaten ölüyüm a.cık bu tehditler işine yarar mı ?

Bana sadece uzun bi yol verin kalbe sakin ol demek zor gelir yar gitde sokaklara sor beni asvalt anlatır hikayemi.

Bilmiyorum düşmanım kim ve neyle savaştıgımı gülümsüyom anladıkça hazin sonun yanaştıgını sana altın bi kafes vaadedenler amaçlarına ulaştı inkar etme gözlerinin kamaştıgını.
Kim bilir bu sokaklarda beş parasız dolaştıgımı her gece yalnızlıgımın zirvelerine ulaştıgımı 18 yıl aşk denen o derin kuyuya bi kez düştügümde bunun nasıl travmalara yol açtıgını.
Önce hocalarımdan dayak yedim sonra bikaç kavga yırtık ayakkabı ve tişörttü üstümdeki en pahalı marka evinle okulun arası harcanan çocuklugun bi yumruk atmak istesemde elim kolum baglı kanka.
Devam et sadece devam et ve bitsin sonra selametle gelenler bi felaketle gitsin artık o boktan maskeleri takmana hiç gerek yok dönüp arkana bakma kader merak etme bittim.