Zülüflerin tel tel olmuş kalbime batar
Yokluğun bir alem gibi bağrımda tüter
Sanki seher yeli gibi aklımda eser
Rüzgarını hissetmeden gülemiyorum
Aklımdan gitmez gidişin yokuluğun kalbimde yara dayanamaz bu sevdaya sarhoş olsa tüm ankara
Sen yoksun ya garip gönlümde hep ağlamayı öğrettin gülmek yerine has bahçede gül güzeldir kıymet bilene
Gül yüzünü görmeden gülemiyorum
Aklımdan gitmez gidişin yokuluğun kalbimde yara dayanamaz bu sevdaya sarhoş olsa tüm ankara