Subrosa - Benim Hayatım

Bir rüyada beden, altınlar dökülür heybeden
Elinde gonca gülle sen, karşımda durup cezbeder.
Sabreden ben, sahiden bekleyen mi kaybeder?
Düşümde gördüğüm sen, reelde farklı harbiden...
Seni senden dilemedim ki sen yüzünden vazgeçeyim.
Beni bu halde görenler, derler ki harbi deli.
Hangi elim tutsa kalemi öteki bırak boş ver dedi,
Koş gel hadi... Dilim seni saçmalar sustur beni.
Önünü dahi göremez gözüm her taraf karardı,
Kalp bunu fırsat bilipte şuan uykuya dalar mı?
Kaç sabahı karşıladı yorgun bedenim kararlı.
Gecemin ritmi sevgili gündüzüm kirli bayadır.
Kaç yıl oldu neredesin unuttun mu sende beni?
Umrunda mı gözümde göremediğin ilham perdesi?
Tamam yanımda ol istersen sende sevme beni.
Yürüdüğüm yolu ben bilirim ben aşarım her engeli.

Koş... yine kalbimi kalbine çal...
Benim aklımın aklını al...
Senin hatrına sabrım dağ olur
elbet ölene kadar...
Yine kalbime saplı vedan...
Kim o bahtına tahtı yazan... Kuru ekmeğe razı olan...
Benim hayatım böyle uyan...

Ben ve sen, farklı bardakları doldurduk.
Ayrı pencereden bakıp aynı göğe vurgunduk.
Bir fırtına vesile oldu aynı yere savrulduk.
Aynı semada yoğrulduk ayrı toprağa yağmur olduk.
Önümde toz toprak, koşuyorum şuursuzca.
Sesini takip eder ayaklarım sakın susma!
Her adımda uzaklaşırım, bir an durakladım
Nereye yolculuk söyle, neresi son durak kadın?
Ben... yine yorgunum neden?
Elim elinden uzaklaşıp kaybeder
Bu savaşı.
Kaçışı yok bu darbeden.
Yavaşım.
Yolun sonu bu harbiden…
Hep... bekleyen mi kaybeder.
Uzaklara dalıp göz isyan eder.
Elbet.
Sonu gelecek her şeyin
Terk et.
Bu dünyayı katledip...