Subrosa - İlham Faslı

bugün yeni bigün yine ellerimde umutlarım
her ne kadar yorulsamda henüz yolun başındayım
dünü unutmayı istesemde yarını gözler gözlerim
aklım kapalı bi kutu saklı kalmış düşüncelerim
harbe nazır yürek lazım köreltmeliyim nefsimi
farkeder mi düşmüş olmak kaldırmalıyım kendimi
kaybetmem ben tekde kalsam ihtişamla yok işim
bu dünyada zulmedene ahirette yok bişi
ogün büyüdüm gözlerimde dedim ki dik duracam
üzerime atılan her çamurdan bir anda kurtulacam
savaş kaçınılmazsa eğer ben ölümü korkutacam
dünya gelse üzerime gökyüzüne o gülü konduracam
zaman geride bıraktıklarını darbelerle yoğurur
elinde tuttuğun yarınlar günü gelince yok olur
insan hasma boyun eğerse tesellisi zor olur
subro ilham faslı ve buda ilk verse'mün sonudur

nakarat
sana geel diyemem
kalkamazsın sen oturduğun o yerden ama been gelemem
karanlıkta ay bana eşlik ederken

huzrun yoksa bi kusrun vardır hayata karşı
ve aklını işgal eden düşüncelerin hepsi boyunu aştı
elbet günü gelecek ve yükseleceksin bir kaç arşın
cesaretini topla sen sakın düşürme gardını
etrafıma toplanmış sürüyle akbaba var
kalbim o an tökezlese üzerime çullanırlar
her felaketin bedelini elbet bigün sorarlar
bigün sorarlar dayan subro sorarlar
zaman akar gider yani tutan olmaz elimden
bi an gelir öyle başlar vede son bulur aniden
sessizliğe gömülmüş gariban bi şairim
ben istesem bişey olmaz yok oldu tüm şahitler
gün batarken yoldayım üşür parmak uçlarım
şükür bugünde bitti derken kabuslarımı yollayın
ilerledikçe kapanan gözlerime sahi kaç kul şahit oldu
ve siz suallerimi cevaplayın