Taladro - Bağ Evi

Bu günde uyumak haram
kalbimi sen diye kandıramam
yaşlandı omuzlarım yükünü dahi kaldıramam
bataklık her tarafım bomboş ve puslu evim
yüreğim taşımaz artı tek bi acına katlanamam
üzülme gözlerin en nazlı perisi
odamdan uzakken sen başka evin penceresi
susuz bi cenderesin o masum yol neresi
gözlerimi doldurana bak yırtık bi pembe resim
sen yokken tereddütsüz yıkıldı sahte durak
ilkbaharın hüznü gülen yüzüne hasret bak bu sokak
kendini kasvet beni de mutlu sandığın an
dedim ki ne gülmesi
öldüm o gün o dertle salak
yıkılmış hayallerle saldılar beni
kanla döşenmiş bi denizdeyim battı bak gemim
burası sen kadar buz burada korkular serin
hala aşığının bağ evinden yankılar gelir
yirminin ortasında yaktılar beni
ömür sahilinde ekmeğim hadi martılar gelin yıllanmış dert içimde kesikler derin
hala kulağıma bağ evinden yankılar gelir.
Hırçınca dans eden bi dalga gibisin tripliyken
telafi yok eline batarsa ki aşkta diken
bedenlerimiz yakınken bile uzağız senle
söyle o halde nasıl gireyim kalbine kilitliyken
sevgi bana lazım başka tenler sularsın
sen aşkı bende bulansın
sen yüzümü soluk kılansın
oksijensiz günüm sen çektiğim dumansın
sen başka bedene göreyken bi bana karşı duransın
o anda düşünüp kalbin çılgınca gerilmesi
ataklar sıklaşıyo bak o halde benimlesin
sen yokken odamı dağıtıp beynimin delirmesi
bi kez de kaçma gel ki yüreğim artık delinmesin
sırılsıklam uyandım lan uykudan yeni
rüyamda iterken gene düşünmeden sırattan beni
ne zaman yalnızlığa meydan okusam kuytu tam yeri
ama hala bağ evinden yankılar gelir.