Tandem - İzmarit Ve Küller

Verse 1

Kaybedersin her savaşta kaybedersin
Pay biçersin rollerinden pay biçersin
Affedersin ben rüyadan bak bu sefer uyandım
20 yıldır çevremdeki karanlıktan bunaldım

Açılsaydı perdelerim odama ışık girerdi
Sanki evime yıllardır gelmemişti misafir
Yalan yüzlü insanları hayatımda istemem
Dost dediklerimde zaten yediği tabağı pislemez

Caiz oldu her gülüş ve vaaz verir kulun
Faiz işler günahlarsa valiz doldu yolcuyum
Kolum kopsa korku biraz kuşku bulmuşum
Tanrı bana borçludur ben tam zamanı durmuşum

Eğer bahanem olsaydı ben bhu şehri terkederdim
Sende mutlu olmamışsın tanısaydın böyle derdin
Yok mu derdim sandın sen her bi derdim yüzümde
Çünkü fazla taşıyamazdım bende bittim hüzünden

Nakarat ( x2)

Bir sebep ver yaşam için koş emek ver savaş yine
Boş sebepler ölmek için kaç amaç var söylesene
Bir gariptim öncelerde izmarit ve küllerinde
Bir sözüm var dünlerimden çok yaram var ölmedim ben
Verse 2

Elimi kolumu bağlasanda elbet yazar bu eller
Kalbi kaleme bağladım ben anlamazmış kimseler
Bir köşeye sızmışımdır belki aşık körkütük
Her gecemin gündünüznde bilki kadere sövmüşüm

Kaç sende kurtulamazsın geçmişinden her zaman
Bak bende burdayımdır savaşlardan tek kalan
Dostlarımsa gittiğinde bana kalanda bir yalan
Bildiğimse herşey bir gün olabilirde tarumar

Müzik ruha işlenen bir yamaydı belkide
Nasihatlar gereksizdi gerek yoktu telkine
Günlerimde bulanmıştım hep karanlık rengine
Dünlerimde bunalmıştım tepki ver sen etkime

Bilmem bi gün anlarmısın bu dünyanın kahpeliğini
Etrafındaki yüzlerinde az biraz hep sahteliğini
Gözlerinde hep aynı hep yalandan gülüşler
Sözlerinde hep aynı hep yalandan bi söz ver

Nakarat (x2)

Bir sebep ver yaşam için koş emek ver savaş yine
Boş sebepler ölmek için kaç amaç var söylesene
Bir gariptim öncelerde izmarit ve küllerinde
Bir sözüm var dünlerimden çok yaram var ölmedim ben